معنی خوش سلوک در فرهنگ فارسی عمید

خوش رفتار، ویژگی آنکه با مردم به خوش خویی و مهربانی رفتار می کند، ویژگی انسان یا حیوانی که که خوب راه می رود، خوش گام

معنی خوش سلوک در لغت نامه دهخدا

سازگار. خوش رفتار. بااخلاق. آنکه در زندگی و معاشرت بامهر است

خوش رفتار، مردم دار، متضاد: بدسلوک، بساز، سازگار، خوش روش، متضاد: ناسازگار

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ واژه مترادف متضاد

(خوَشْ /خُشْ سُ)

سازگاری. (یادداشت مؤلف)

(خوَشْ / خُشْ مَ لَ)

آنکه روش کار خود نکو داند. آنکه براه راست و روش نکو رود. خوش طریقت. خوش روش

(خوَشْ / خُشْ سُ)

خوش نغمه. خوش آواز. خوش آهنگ:
مشک جعد و مشک خط و مشک ناف و مشکبوی
خوش سماع و خوش سرود و خوش کنار و خوش زبان.
منوچهری

(طِ گِ رِ تَ / تِ)

که زود آتش گیرد. که بدون دود سوزد. هیزمی چون هیمۀ کاج که خوب و به آسانی بسوزد. مقابل بدسوز

بد رفتاری